mój pierwszy biustonosz

Był to niewielki sklep w bocznej uliczce, zanim do niego wszedłem obserwowałem go dłuższą chwile by wyczekać moment kiedy nie będzie innych klientek. Bo wiedziałem że braknie mi śmiałości jak będzie więcej kobiet w sklepie. W końcu wszedłem nieśmiałe, ale gdy zobaczyłem że jestem jedyną klientką poczułem się pewniej. I wyglądało to mniej więcej tak:
-Dzień dobry,
-Dzień dobry, w czym mogę pomóc?
-chciałbym kupić biustonosz,
-jaki rozmiar i kolor….., mniej więcej jaki krój?
-biały,90D pełne miseczki,
Widzę że kobieta w tym momencie jest lekko zdziwiona że konkretnie wiem czego chcę. I zaczyna mi wyciągać pierwsze biustonosze i pokazywać. Biorę pierwszy do ręki i zaczynam oglądać i w tym momencie pada pytanie:
-dla żony?….., dla dziewczyny?
I w tym momencie nie odrywając wzroku od kolejnego biustonosza, odpowiadam:
- nie nie, dla mnie!
-dla pana?
W tym momencie podnoszę wzrok i uśmiechając się pytam:
-a nie mogę sobie kupić biustonosza? Nie sprzeda mi pani?
Uśmiechając się odpowiada:
-nie, oczywiście że sprzedam tylko zazwyczaj jak panowie kupują to na prezenty dla żon czy dziewczyn, a jest pan pierwszy który kupuje dla siebie.
Od tego momentu kobieta już nie zadaje żadnych pytań tylko pokazuje kolejne biustonosze. W końcu wybrałem swój pierwszy biustonosz. Po zapłaceniu biorąc reklamówką mówię „dowidzenia, myślę że to nie są moje ostatnie zakupy u Pani” i wtedy z końca sklepu pada odpowiedz „zapraszamy Pana na ponowne zakupy, dowidzenia”. I dopiero w tym momencie zorientowałem się że jest druga kobieta w tym sklepie, zrobiło mi się bardzo głupio i z rumieńcami ma twarzy odwróciłem głowę i odpowiedziałem kobiecie „dowidzenia”. Pierwszy raz tak się czułem, było mi tak głupio że na długo odpuściłem sobie zakupy. Po kilku miesiącach wybrałem się znowu do sklepu, tym razem już do innego. Ale już kłamałem i mówiłem że to na prezent.